Vanmorgen bond ik al vroeg mijn bergschoenen onder en vertrok ik naar mijn vertrouwde plek, de bossen. Zonder stress, zonder haast en met een flinke dosis goeie zin. Ik had eerst de kleinste naar school gebracht en waar veel ouders zich richting werk (of file) haasten (zoals ik ook 25 jaar heb gedaan hè dus respect!), stopte ik mijn oortjes in en ging op missie, de natuur in. En terwijl de temperatuur heerlijk was en er af en toe een lekker voorjaarszonnetje op mijn toet scheen, luisterde ik eerst een mooie podcast van OMDENKEN en daarna een podcast over hoe je online succes kon behalen. Lang verhaal kort, de strekking van de podcast was: 'ga niet mee lopen doen met alle hypes, geloof de bullshit niet van mensen die schreeuwend roepen dat als je hun strategie volgt je een tonnetje per dag verdiend (ja een regentonnetje misschien) maar wat je vooral moet doen is 'AUTHENTIEK' zijn.' En laat dat nu één van mijn kernwaardes zijn, die ik afgelopen jaar meermaals bij mijn coach heb opgeschreven. 'Ik wil gewoon MIJN verhaal vertellen. Géén gelul. Géén bullshit. Gewoon wie ik ben én bovenal gewoon eerlijk zoals het écht is.' Dus hetgeen mij via die podcast in mijn oor werd gefluisterd, was vooral een perfecte bevestiging dat ik door moest gaan met mijn 'strategie', al is het nog steeds vooral een 'strategie-ik-wit-niet'. En waar ik vanmorgen bij het opstaan nog dacht 'ik ga even lekker wandelen, fris hoofd halen, dan naar huis en wat opsmuk erop doen, haartjes leuk, koppie in het daglicht en dan gaan we een leuk filmpje opnemen' maar nu dacht ik ineens 'ik heb helemaal geen zin in al dat gedoe, ik heb nu de zon op mijn smoel staan, ik ga nu filmen. Ik zal GVD die angst om op film te komen overwinnen en dat lukt je niet door maar uit te blijven stellen. Er komt immers een online cursus mét filmpjes aan, en die kop wordt er écht niet jonger op, dus gaan met die banaan. En whalla binnen drie takes had ik mijn filmpje. Én een leuk gesprek: want direct werd ik aangesproken door een collega-ochtend-wandelaar die ik vaker tegenkom en aan mij vroeg 'heb je een nieuwe hobby?'. Ik zei beetje twijfelend: "nou ja zoiets?! Ik heb onlangs mijn vaste baan opgezegd en ben voor mezelf begonnen en moet mezelf nu wel een beetje laten zien!" "Groot gelijk, als die jonkies het kunnen dan kun jij het toch ook?" "Zeker!" (al had ik mezelf ook nog wel onder de jonkies geschaard...) Maar vooruit het vertrouwen van iemand doet een mens goed! Dus hoppa wat een mooi begin van de dag!
En toen liep ik door en raakte ik iets verder met een lieve oma in gesprek die me (geen idee hoe we erop kwamen?!) uitlegde waarom jongens écht anders zijn dan meiden. Nou zeker is dat waar, en ik spreek uit ervaring met één meisje en twee stuiterballen. En tot slot kwam er nog een wildvreemde vrouw naar me toe om te vragen of ik de zus van mijn oom was?! 'Huhh, ik wist wel dat ik de afgelopen jaren iets geleden had maar dit was wel een flinke kloof tussen verwachting en werkelijkheid'. Nee man grapje, interesseert me niet. Het feit dat je op een ochtend drie van die leuke spontane gesprekken hebt dat is toch prachtig en je mag je toch gelukkig prijzen dat je daar loopt.
Dus wat me vandaag weer eens duidelijk werd: ondernemer zijn betekent vrijheid. De vrijheid om je ochtend wandelend te beginnen, om spontane gesprekken te voeren die je dag opvrolijken en – misschien nog wel het leukste – om inspiratie op te doen uit de meest onverwachte hoeken. Wie had gedacht dat ik na één wandeling nieuwe inzichten had over opvoeding, vloggen en mijn gelijkenis met mijn oom van 70? Ik in ieder geval niet.
Conclusie: het ondernemerschap is elke dag anders, geeft je bakken met vrijheid maar is af en toe ook doodeng . En dát maakt het juist zo leuk!
Ben je ook ondernemer? Zo ja, wat vind jij het leukste aan ondernemen? Laat het hieronder weten!
Reactie plaatsen
Reacties